24 Temmuz 2012

Biraz Nostalji

Biraz nostalji. Babam benim doğduğum zamanlarda almış bu ceylanları.(Nurlar içinde yatsın)Bütün çocukluğum, genç kızlığım boyunca gözümün önündeydi.Sonra orası burası kırıldı bir baktım yazlığa kadar gitmiş. Birgün gözüme ilişti boynu kırık, oraya bir çiçek kondurmuş annem.Hani bakarız ama görmeyiz ya.Öyle oldu işte.Sanki o gün görmüşüm ilk gibi ben bunu alıyorum dedim anneme.Tamir ettim ve evde en çok görebileceğim yere yerleştirdim. Benimle yaşıttı ve babam almıştı.Şimdi evdeki en kıymetli aksesuarlarımdan biri. Birde balerin kızlarım var onlar gibi kıymetli.


 On yıl kadar önceydi.Kumuyla çok ünlü olan bir adaya gittik.Pırıl pırıl bir deniz ve daha önce görmediğimiz bir kum.Kum çok kıymetli ya çıkışta kontrol yapılıyor.Sigara paketine sakladık.(Çaldık yani)Ben uygun bir kase buldum deniz yıldızlarını içine attım.Oda evin baş köşesinde.Kaç kez taşındık hatırlamıyorum, her yere geldi bizimle.Hiç dökülmedi bir kum tanesi bile. O kadar kıymetli yani.


 Eşimin dedesinin evinde depremden sağlam çıkan birkaç eşyasından biri bu saat. Bildiğimiz klasik gümüş rengiydi.Yıllardır atmaya kıyamıyorum ama bir türlü içime sinmiyor. Hep diyorum bu sanal alem bir derya diye. Orada rastladığım bir saat, dedenin saatine değişim yaşattı. Ama bu son hali değil.  Ve güzel balerin kızlarım....






Yine eşimin dedesinin evinde gördüğüm aylarca bu benim olsun diye baktığım dolap.Ecza dolabı olarak kullanılıyor orada. Bir zaman sonra bizim evimize geldi.Ben hemen boyattım, bizim evde de yıllarca ecza dolabı vazifesini yaptı. En son evimize geldiğimizde görevi değişti ve salona yerleşti.Ben maneviyatına daha çok yakıştığına inanıyorum.






Bu da çok eski bir çerçeve. Yine babamdan hatıra.İçinda nasıl bir resim vardı hatırlamıyorum. Ben yıllar önce bu resmi yerleştirmiştim.Ve benim için çok kıymetli olanlardan.


Vee. En özel olanı bu herhalde. Çünkü hikayesi babaanneme belki onun da annesine uzanıyordur  Bu o yörede gelinlerin giydiği bir kaftandı aslında. Otuz yıl annemin sandığında bir on yıl kadarda benim bohçalarımda bekledi.Bir gün elimde makas motifleri kesmeye başladım ama ne yapacağımı bilmiyorum.Aldım motifleri gittim Nur ablaya.(O her anlamda örnek almaya çalıştığım; becerikli, donanımlı, ayakları yere basan bizim özelimiz, dünya güzeli bir kadın) Tabi çok güzel bir projeyle döndüm eve. İşte sonuç...




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yorumlar